وارد شوید
دسته بندی ها
در اواخر قرن نوزدهم، در سال ۱۹۷۱ میلادی به‌دنبال فعالیت‌های اکتشاف نفت توسط گروهی از محققان اتحاد جماهیر شوروی، به‌طور اتفاقی یک میدان گازی در روستای «دروازه» ترکمنستان کشف شد و کارشناسان و مسئولان پروژه تصمیم به استخراج گاز از این منبع غنی گرفتند.
دکل و تجهیزات لازم برای حفاری چاه‌های اکتشافی و شناسایی میزان ذخایر میدان گازی توسط گروه‌های تحقیقاتی نصب شد. با گذشت مدت زمانی از عملیات حفاری و پیشرفت این پروژه، بر اثر فرونشست زمین مجاور، دکل و تجهیزات زمین‌شناسی و چادرهای محققان درون حفره‌ای عظیم ریزش کرد و ناپدید شد. در حادثه مذکور به کسی آسیب نرسید؛ اما در پی ایجاد این گودال، مقادیر بسیار زیادی گاز، به‌ویژه گاز متان، در فضا پخش شد که باعث بروز خطرات و تهدیدهای جدی برای منطقه و ساکنان آن روستا می‌شد.
محققان برای جلوگیری از انتشار این گازها در اتمسفر و خطرات زیست‌محیطی، به‌جای کنترل مخزن با هزینه‌های سنگین تصمیم گرفتند دهانه مخزن را به آتش بکشند؛ با این تصور که این گازها می‌سوزند و آتش پس از چند روز خاموش می‌شود؛ اما برخلاف تصور آن‌ها، این آتش تاکنون ادامه دارد و بیش از ۵۰ سال می‌گذرد که این حفره همچنان در حال سوختن است. اگرچه این گودال عظیم و نشت گاز آن یکی از فاجعه‌های انسانی به شمار می‌رود، دروازه جهنم را به یکی از معدود جاذبه‌های گردشگری ترکمنستان تبدیل کرده است.
در سال ۲۰۱۳ میلادی یک محقق و جهانگرد کانادایی با نام «جورج کورونیس» برای تحقیق در مورد ویژگی‌ها، دما و تشخیص گازهای درون گودال با استفاده از لباس ضد حرارتی از جنس کولار، تجهیزات تنفسی ویژه و به کمک یک سیستم خاص به‌عنوان اولین نفر وارد گودال دروازه جهنم شد، تا عمق ۳۰ متری آن پیش رفت و توانست نمونه‌هایی از خاک گودال را برای تجزیه و تحلیل جمع‌آوری کند و با موفقیت از گودال خارج شود. جورج کورونیس این کار را یکی از برجسته‌ترین کارهای اکتشافی خود می‌داند؛ حتی یک رکورد جهانی گینس برای این شاهکار دریافت کرده است.
نمونه‌های خاک گودال نشان می‌داد که نوعی باکتری غنی از متان درون حفره وجود دارد که قادر به زندگی در دمای بسیار بالا است. کارشناسان معتقدند این منطقه از ترکمنستان دارای ذخایر بالای گاز است که باعث شده این حفره همچنان شعله‌ور بماند و تخمین زده‌اند که سال‌های متمادی و طولانی مشتعل خواهد ماند.
