مسجد سلطان احمد که به دلیل طراحی داخلی آبی آن، در بین گردشگران به مسجد آبی معروف است مهمترین مسجد استانبول می باشد که در کنار استادیوم اسب سواری با یزید در مرکز شهر قدیمی استانبول قرار دارد. این مسجد در بین سال های ۱۶۰۹ تا ۱۶۱۶ توسط سلطان احمد یکم عثمانی در روبروی ایاصوفیه ساخته شد تا با این مسجد به رقابت بپردازد. معمار این بنا “صدفکار مهمت آقا” از شاگردان معمار سینان بوده است. وقتی سلطان احمد یکم در سال ۱۶۱۷ درگذشت، در کنار این مسجد به خاک سپرده و برای او مقبره ای سخته شد. مانند همه مسجدهای بزرگ و مهم آن زمان، این مسجد هم به صورت مجتمعی شامل مدرسه دینی، آشپزخانه ای برای فقیران، بازار (برای تامین مالی مسجد) و کتابخانه ای کوچک ساخته شده است. این مسجد یک حیاط بزرگ با درهای بسیار دارد، حیاط داخلی آن مقداری از سطح زمین بلندتر است، کف آن با سنگ های مرمر پوشیده شده و دور آن را ایوان هایی با گنبدهای کوچک احاطه کرده است. در وسط این حیاط به منظور وضو گرفتن، یک فواره وجود داشت که امروز آبی در آن وجود ندارد. این مسجد تنها مسجد استانبول است که ۶ مناره دارد که چهار تای آن ها بر روی خود سه بالکن دارند و دو مناره دیگر نیز دو بالکن دارند که برای دسترسی به این ۱۶ بالکن باید از پله های مارپیچ بالا رفت و هر روز سه مرتبه از روی آن ها اذان می گویند. بلندترین مناره و بلندترین گنبد این مسجد با سرب پوشیده شده است.
می دانید چرا به این مسجد لقب مسجد آبی را داده اند؟ زیرا تمامی کاشی های به کار رفته در داخل ان آبی رنگ است. این بنا از لحاظ معماری فوق العاده است. گنبد های آبشاری و ۶ مناره ی باریک مسجد سلطان احمد یکی از شاخص ترین بناهای تاریخی و دیدنی در شهر استانبول است که از شهرتی جهانی نیز بهره می برد.
موزاییک های کاخ آبی را در موزه موزاییک در همان نزدیکی می توانید تماشا کنید. پروژه ی ساخت مسجد آبی در سال ۱۶۰۹ آغاز شد و ۷ سال به طول انجامید. معماری که طراحی مسجد سلطان احمد را به عهده داشت فردی به نام آقا محمد بود که جدش را اعدام کردند. سلطان احمد که بسیار نگران به پایان رسیدن این مسجد بزرگ بود اغلب خود درگیر روند کار می شد. متاسفانه او تنها یک سال پس از اتمام ساخت شاهکارش در سن ۲۷ سالگی درگذشت. جسد او به همراه همسر و سه پسرش در بیرون از همین مسجد دفن شده است. مجموعه ی مسجد اصلی شامل یک مدرسه، بیمارستان، یک مدرسه ابتدایی، بازار، عمارت و گور مؤسس آن بود که متأسفانه اکثرشان در قرن ۱۹ تخریب شدند.
