توانایی عجیب قبیله باجائو

افراد قبیله باجائو هزاران سال است که در آب های جنوب شرقی آسیا سرگردان اند، افرادی که در قایق زندگی می کنند و مدت هاست که برای ماهی گیری به اعماق آب می روند. این مردمان توانایی عجیب و منحصربفردی دارند که آن ها را از دیگر مردمان دنیا متمایز کرده است: آن ها می توانند برای ماهی گیری مدت ها زیر آب بمانند بدون اینکه احساس خفگی کنند! اما آدم های عادی بدون کپسول اکسیژن بیشتر از چند دقیقه در زیر آب دوام نمی آورند. فکر می کنید چه چیزی باعث این توانایی عجیب در مردم این قبیله شده است؟ تا همین چند سال پیش هیچ کس نمی دانست که چطور این افراد می توانند در زیر آب برای مدت های طولانی نفس شان را نگه دارند! 




 

طبق مطالعاتی که اخیرا توسط دانشگاه کمبریج انجام شده افرادی که در قبیله باجائو زندگی می کنند نسبت به قبایلی که در خشکی هستند ۵۰ درصد طحال بزرگ تری دارند، ویژگی ای که نقش مهمی را نگه داشتن تنفس آن ها در زیر آب بازی می کند. این خصوصیت نقشی کلیدی در «واکنش شیرجه» دارد، منظورمان از «واکنش شیرجه» یک جور عکس العمل غیر ارادی است که این توانایی را در پستانداران ایجاد می کند تا در زیر آب تنفس خود را بهینه کنند.

این واکنش به پستانداران اجازه می دهد تا در محیط هایی که اکسیژنی وجود ندارد تا چند دقیقه به حیات ادامه دهند: در این مواقع ضربان قلب کند می شود، رگ های خونی تا حد ممکن منقبض می شوند تا خون برای ارگان های حیاتی حفظ شود، در این بین طحال هم منقبض می شود تا سلول های خونی اکسیژن دار بیشتری را وارد جریان خون کند اینجاست که در آدم های معمولی طحال می تواند سطح اکسیژن خون تا ۹ درصد بالا ببرد اما در مردمان قبیله باجائو این درصد خیلی بیشتر از این حرف هاست! این عضو به این افراد کمک می کند تا اکسیژن را به طور بهینه استفاده کنند و در نتیجه مدت بیشتری در زیر آب بمانند.

تا به حال دانشمندان به نقش این عضو در قدرت غواصی انسان ها پی برده بودند اما اینکه چه ارتباطی بین اندازه ی این عضو و توانایی غواصی وجود دارد هیچ وقت تا به حال اندازه گیری نشده بود.

به گفته ی یکی از محققان، اطلاعات زیادی درباره فیزیولوژی و ژنتیک طحال در دست نیست اما محققان دست کم این نکته را می دانند که پستاندارانی مثل «فک ودل» طحال بسیار بزرگی دارند، محققان با دیدن این ویژگی آن را به انسان ها هم مرتبط کردند و به نتایج مشابهی  رسیدند. یکی از محققان چندین ماه را با مردمان باجائو در اندونزی گذراند و نمونه های ژنتیکی و عکس برداری های زیادی از آن ها گرفت و نتیجه ی آزمایشات خود را با قبایلی که در خشکی زندگی می کردند مقایسه کرد.
بررسی های دی ان ای نشان می دهد که مردمان این قبیله ژنی به اسم PDE10A دارند که در مردمان قبیله ی «سالوآن» که در خشکی زندگی می کنند این ژن وجود ندارد. دانشمندان بر این باورند که این همان ژنی است که اندازه ی طحال مردمان این قبیله را با تنظیم سطح هورمون تیروئید تغییر داده است. به نظر محققان بدن مردمان باجائو برای اینکه با زندگی در دریا سازگاری پیدا کند و خودش را به این نوع زندگی وفق دهد سطح هورمون تیروئید را افزایش داده و در نتیجه اندازه ی طحال بزرگ تر شده است. با مشاهده ی موش های آزمایشگاهی مشخص شده که هورمون تیروئید و اندازه ی طحال ارتباط مستقیمی با هم دارند؛ اگر به طور ژنتیکی هورمون تیروئید T4 از بین برود اندازه ی طحال موش ها کوچک تر می شود اما با تزریق T4 این اتفاق کاملا برعکس می شود.