وارد شوید
دسته بندی ها
این مجسمه 46 متری، روی پایه‌ای قرار گرفته و 225 تن وزن دارد. برای رسیدن به مجسمه، آسانسور شما را تا انتهای پایه می‌برد. بعد از آن می‌توانید با پلکان مارپیچ تا تاج رفته و از ارتفاعی بالغ بر 90 متر، نیویورک و منهتن را ببینید. این مجسمه ارزشمند، در سال 1924 در لیست میراث ملی آمریکا و در سال 1984 در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.
در دهه 1860 که جنگ داخلی آمریکا به پایان میرسد، تاریخ شناسی فرانسوی به نام Edouard de Laboulaye پیشنهاد ساخت این مجسمه را مطرح می‌کند. فرانسه می‌خواست از این طریق به آمریکا، بابت رسیدن به دموکراسی تبریک بگوید. مجسمه‌ساز معروف Frederic Auguste Bartholdi، که به مجسمه‌های عظیم‌الجثه‌اش شهرت داشت، برای این کار انتخاب می‌شود.
قرار بود این کار همزمان با صد سالگیِ بیانیه استقلالِ ایالت متحده آمریکا در سال 1876، رونمایی شود. فرانسه مجسمه را می‌ساخت و آمریکا هم پایه مجسمه را. به این ترتیب، علاوه بر تکریم آزادی و دموکراسی، دو کشور روابط دوستانه‌شان را جشن می‌گرفتند. هرچند به دلیل هزینه بالای تولید، این پروژه تا سال 1875 آغاز نشد.
آمریکا برای به دست آوردن بودجه مورد نیاز آن دست به دامان کمک‌های مردمی شد. جوزف پولیتزر، خبرنگار نامی آمریکایی که جایزه پولیتزر را به افتخار او نامگذاری کردند، در روزنامه the World، مردم را به همکاری دعوت کرد. در نهایت، بودجه لازم برای ساخت و ساز به دست آمد و Richard Morris Hunt، پایه مجسمه را طراحی کرد و ساخت. پایه مجسمه آزادی در محوطه قلعه‌ای به جا مانده از جنگ جهانی ساخته شد. البته، این بخش نظامی در سال 1937 جمع شد و کل فضا به مجسمه تعلق گرفت.
مجسمه آزادی از مس ساخته شده است. هنرمندان توانمند فرانسوی، بدون استفاده از ماشین‌آلات و به صورت کاملا دستی قطعات را شکل داده و به فرم دلخواه درآورده‌اند. به علاوه، مجسمه چهارچوبی آهنی دارد که قطعات مسی روی آن سوار هستند. برای ساخت این چهارچوب آهنی از مهندسان بزرگ فرانسوی، Viollet le Duc و Alexandre Eiffel دعوت به همکاری شد. انتخاب فردی که ایفل نام دارد برای طراحی این سازه تصادفی نیست. ایفل در واقع همان طراحی است که برج معروف پاریس را طراحی کرده. طبیعی است که برای پروژه‌ای به این ابعاد از کسی استفاده کنند که سابقه طراحی‌های بزرگی داشته باشد.
بالاخره در سال 1885، مجسمه تکمیل و آماده ارسال شد. فرانسوی‌ها شاهکار هنری و معماری خود را در قالب 355 قطعه راهی آمریکا کردند. هرچند که این سازه تا رونمایی چندین ماه فاصله داشت. ارسال قطعات به آمریکا یک بخش داستان و سر هم کردن آن در جزیره بودلو بخش دیگر ماجرا بود. در نهایت، پس از چندین ماه تلاش، بالاخره، این بانوی باشکوه با ابهت تمام بر پایه‌اش ایستاد.
