وارد شوید
دسته بندی ها
چنگیز خان بعد از حمله و شکست خوارزمشاهیان توجهش را کاملا معطوف به سلسله ی شیای غربی کرد. ارتش مغول توانستند به خط دفاعی دشمن نفوذ کنند و شهرهای شیای غربی را نابود و اهالی اش را قتل عام کنند. در همان زمان بود که پایتخت امپراتوری یعنی شهر یینچوآن سقوط کرد و خیلی زود به طور کامل نابود شد. شدت ویرانی به حدی بود که همه ی نوشته ها و بیشتر آثار هنری فرهنگی و معماری به نابودی کشیده شد. اسناد تاریخی چنان از بین رفته بود که تا قرن ۲۰ هم کسی نمی دانست که چه کسی سلسله ی شیای غربی را تاسیس کرده است. حتی امروز هم اطلاعات چندانی درباره مردمان تانگوت که موسس این امپراتوری بودند وجود ندارد اما اینکه بعد از این حمله ی سخت، مقبره ی پادشاهان این سلسله چطور سالم مانده مثل یک معجزه می ماند.
هر کدام از این مقبره ها در مجتمعی بسیار بزرگ بودند به طوری که زمینی به مساحت بیش از ۱۰۰ هزار متر مربع را اشغال کرده بودند و مجموعه ای بزرگ را پدید آورده بودند که با دیوارهای داخلی و خارجی از دیگر بخش ها جدا می شد. حتما در مجتمعی به این بزرگی جاذبه های زیادی وجود داشته، جاذبه هایی مثل برح های ساعت، سکوی تابوت و … که امروز دیگر خیلی از آن ها قابل تشخیص نیستند.
بگذارید کمی درباره معماری این مقبره ها حرف بزنیم؛ درست است که امروز نقش و نگاری بر روی آن ها نمی بینید اما زمانی باشکوه بودند. در واقع این مقبره ها ۵ تا ۷ طبقه دارند که هر کدام از آن ها روزگاری به کاشی های سبز مزین شده است. باستان شناسان معتقدند که گوشه ی تراس ها در گذشته با رنگ قرمز پوشیده شده بود تا با رنگ سبز کاشی ها در تضاد باشد. با این توصیفاتی که این مقبره ها کردیم حتما می توانید تصور کنید که در گذشته چه ظاهر جذابی داشتند.
از آنجایی که امروز چیزی از کاشی کاری های آن ها باقی نمانده در معرض باد و باران قرار گرفته اند و قسمت هایی از آن ها از بین است به طوری که شبیه کوه هایی با خاک های قهوه ای شده اند. اما با همه ی ویرانی هایی که گفتیم خوشبختانه هنوز قسمت هایی از آن مثل برج ها، دیوارها، ستون های سنگی با کتیبه های پادشاهان سلسله های باستانی همچنان به جا مانده است و اطلاعات جذابی را از سلسله ی شیا در اختیار بازدید کنندگان قرار می دهد.
